woensdag 14 april 2010

Verslag van de eerste vlucht in het nieuwe seizoen

Het (jacht)seizoen is geopend!

Op zaterdag 10 april 2010 verzamelden enkele jagers zich op een “geheime plek” in het noordoosten van het land. Het waren wel bijzondere jagers, geen camouflerende kleding of hoedjes met fazantenveer. En in plaats van geweren hadden ze een soort bazouka’s bij zich en iets wat in eerste instantie op een grote tent leek. Eerst dacht ik dat ze aan het kamperen waren op dat veld in the middle of nowhere, maar toen ik beter keek bleken ze een soort vliegtuigjes van die bazouka’s en tent te maken. Toen ik wat later vroeg wat ze hier deden, vertelden ze dat ze thermiekjagers waren. Hangend onder hun deltavleugels speuren ze in binnen- en buitenland de lucht af op zoek naar thermiekbellen. En als ze die bellen dan bij de strot te pakken hebben, dan surfen ze daarop omhoog! Ze komen wel zo hoog als de wolken! Mijn bek viel open van verbazing! Dat mensen dit durven, dat dit kan. Het enige wat ik uit kon brengen was: “Leipe shit ouwe!” Eén van de jagers zei: “Correctie jongeman, het is vet dope shit, geen leipe shit.”

Weet je wat het leuke van bovenstaand verhaaltje is: wat daarin staat, dat wist ik natuurlijk allang! Ik ben namelijk één van die thermiekjagers en ik deed vandaag dus lekker met ze mee! Maar goed, terug naar de realiteit: ik moest wel eerst mijn delta terug in elkaar zien te krijgen. Die had ik in januari immers voor het transport van Australië naar Nederland zeer goed en kort gepakt. Ik had ‘m de dag ervoor eindelijk op kunnen halen en eerder geen tijd gehad om het spul in orde te maken. De leading edges (of bazouka’s, hoe je wil) moesten weer één geheel met de rest van de vleugel gaan vormen. Het weer was niet echt jofel, dus dat het lang duurde om er een vliegend iets van te maken maakte niet uit. Tot een uur of drie was het compleet bewolkt en nog erger: crosswind. Niet echt iets waar je op zit te wachten als je twee uur en een kwartier in de auto hebt gezeten om de geheime plek te vinden.

Maar een echte jager is een doorzetter en gaat altijd van een positief scenario uit. En dat de aanhouder wint, bleek wel toen een paarse delta rond half vier uur het vliegseizoen van Deltaclub Fenix opende met de eerste Fenix-vlucht van 2010! Yeaaaahhh!!!! Omdat het zo lekker ging, deed hij er meteen nog twee achteraan. Jaahaa, dat is belangrijk, want de lier moest ingevlogen worden! En zoals die dag bleek, was die weer in topconditie! Met dank aan onderhoudsploeg!

Rond half vijf stond ik dan eindelijk klaar om mijn eerste start te maken. Na mijn vlakke fase draaide de wind naar rugwind, maar gelukkig had ik net genoeg snelheid om in de lucht te blijven. Aan de lier voelde het goed. Ik zag op mijn vario plus 7,1 m/s!!! Wie had dat gedacht toen we om twee uur besloten toch maar op te gaan bouwen onder een volledig bedekte hemel? Gelukkig was het opengetrokken en toen ik losgooide zat ik meteen in een goeie bel van plus 1,5 tot plus 3,0 m/s! Ik draaide door tot 1.300 meter, wolkenbasis. Wat moest ik nu gaan doen? Wind mee, weg van het veld of eerst maar eens een stukje tegen de wind in? Omdat het al aan de late kant was, besloot ik om me niet downwind weg te laten zetten. Ik wilde proberen upwind te komen, om vervolgens lekker makkelijk en relaxed terug naar het veld te vliegen. Een driehoek kon ik natuurlijk ook nog proberen te maken, als ik upwind kon komen. Eerst maar eens de wolkenstraat volgen. Er stond aardig wat tegenwind, maar onder de wolk geplakt, kwam ik zonder veel hoogte te verliezen toch langzaam verder. Er zat her en der wat stijg, maar bij zo’n tegenwind pak ik alleen de echt sterke bellen, anders kom je nergens. Aan het eind van de wolkenstraat zat nog een lekker vette bel. Heerlijk!

Na 35 minuten vliegen, besluit ik terug te keren. Ik zit nog altijd hoog, dus waarom geen driehoek? Ik ga dwars op de wind naar een plek waar ik een jaar eerder (toen gestart vanaf andere, iets minder geheime plek dan vandaag) goed omhoog ging. Ik moest er wel een blauw gat voor doorkruisen, maar met alle zon op de grond eronder en de ruime hoogte, gokte ik het er maar op. Het droeg goed en gelukkig vond ik de bel waar ik op aan het jagen was. Mmm, dat was toch wel weer even een beetje spannend. Maar goed, het was weer gelukt, precies in de roos.

De thermiekbel centrerend drijf ik een beetje terug naar het veld. Daarmee heb ik genoeg hoogte om het veld te halen. Ondertussen maak ik de derde poot van de driehoek in het scherm van mijn vlieginstrument compleet. Terug bij het veld weet ik de vlucht nog een beetje te rekken. Er zit overal een beetje stijg, maar geen echte bellen zoals aan het begin van de vlucht. Na een uur vind ik het mooi geweest en parkeer ik mijn straaljager bij de anderen. Een mooie landing, het laatste beetje voorjaarszon en een bakkie overheerlijke eigengemaakte erwtensoep van Sandra maken het feest compleet.

Het is dus maar dat je het weet: de beer is los! En het jachtseizoen voor nieuwe mooie vluchten is geopend. Jaag jij mee?
Anoniempje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten